De dood van Cicero
Marcus Tullius Cicero (106-43 voor Christus) was niet zomaar een redenaar, politicus en filosoof. Hij zag zichzelf als de belichaming van de Romeinse Republiek, en dat was niet helemaal onterecht. Dus toen het republikeinse stelsel steeds meer onder druk kwam te staan van machtige individuen die we nu oligarchen zouden noemen en die de voorlopers van de keizers waren, verzette hij zich met hand en tand – en vooral met zijn pen. In de burgeroorlog van begin jaren veertig koos hij de kant van de conservatieve Pompeius Magnus tegen Julius Caesar. Daarmee had hij op het verkeerde paard gewed, want Pompeius werd vernietigend verslagen en Cicero moest Caesar om genade smeken. Na de moord op Caesar in 44 zag Cicero kansen om de oude republiek en haar waarden en normen in ere te herstellen. Hij had een redelijke machtsbasis in het meer conservatieve deel van de senaat, dat hetzelfde verlangde. Maar er waren ook anderen die in het ontstane machtsvacuüm wilden stappen. De piepjonge Octavianus (d